کوتاه شدن زمان خواب خطر ابتلا به دیابت را در زنان افزایش می دهد.
یک مطالعه جدید در دانشگاه کلمبیا نشان می دهد که کوتاه کردن خواب تنها به میزان 90 دقیقه به مدت شش هفته باعث افزایش مقاومت به انسولین در زنانی می شود که به خواب کافی عادت دارند. این تأثیر در زنان یائسه حتی بیشتر بود.
میزان خواب توصیه شده برای سلامتی مطلوب بین هفت تا نه ساعت در شب است، با این حال حدود یک سوم آمریکایی ها کمتر از حداقل مقدار توصیه شده خواب دارند.
این یافته ها اولین یافته هایی است که نشان می دهد کمبود خواب خفیف، که به مدت شش هفته حفظ می شود، باعث تغییراتی در بدن می شود که خطر ابتلا به دیابت را در زنان افزایش می دهد. کارآزمایی‌های قبلی که تأثیر نامطلوب بر حساسیت به انسولین را نشان می‌داد، بیشتر مردان را شامل می‌شد و بر تأثیرات محدودیت خواب بسیار شدید در یک دوره زمانی کوتاه متمرکز بود.
مطالعه جدید به ویژه زنان را مورد بررسی قرار داد، زیرا مطالعات نشان می دهد که خواب ضعیف ممکن است تأثیر بیشتری بر سلامت متابولیک قلبی زنان نسبت به مردان داشته باشد.
دکتر ماری پیر سنت اونگ، سرپرست این مطالعه، دانشیار پزشکی تغذیه می‌گوید: «زنان در طول عمر خود با تغییرات زیادی در عادات خواب خود به دلیل فرزندآوری، تربیت فرزند و یائسگی مواجه می‌شوند. همچنین زنان بیشتر از مردان این تصور را دارند که به اندازه کافی نمی خوابند.»
مطالعه اثرات کاهش خواب مزمن بر سلامتی دشوار است. برخی از مطالعات، انجام شده در محیط آزمایشگاهی، نشان داده اند که یک دوره کوتاه کم خوابی کامل یا جزئی، متابولیسم گلوکز را مختل می کند. اما چنین مطالعاتی منعکس کننده تجربه معمول کمبود خواب خفیف نیست، که به معنای گذراندن تقریباً شش ساعت خواب برای مدت طولانی است.
طراحی مطالعه
برای بررسی تأثیر کم‌خوابی مزمن و خفیف، محققان 38 زن سالم از جمله 11 زن یائسه را که به طور معمول حداقل هفت ساعت در شب می‌خوابیدند، وارد مطالعه کردند.
در این مطالعه، شرکت کنندگان در دو مرحله مطالعه به ترتیب تصادفی قرار گرفتند. در یک مرحله، از آنها خواسته شد که خواب کافی خود را حفظ کنند. در مورد دیگر، از آنها خواسته شد که زمان خواب خود را به مدت یک ساعت و نیم به تعویق بیندازند و زمان کل خواب خود را به حدود شش ساعت کاهش دهند. هر یک از این مراحل شش هفته به طول انجامید.
به طور قابل توجهی، همه شرکت کنندگان در مطالعه توانستند مدت خواب شبانه خود را در مرحله سخت محدودیت خواب شش هفته ای کاهش دهند. در طول مطالعه، محققان انسولین، گلوکز و چربی بدن را اندازه گیری کردند.
نتایج مطالعه
این مطالعه نشان داد که کاهش 90 دقیقه خواب به مدت شش هفته باعث افزایش سطح انسولین ناشتا تا بیش از 12 درصد به طور کلی و بیش از 15 درصد در میان زنان یائسه شد.
مقاومت به انسولین به طور کلی نزدیک به 15 درصد و در میان زنان یائسه بیش از 20 درصد افزایش یافته است. میانگین سطح قند خون برای همه شرکت کنندگان در طول مطالعه ثابت باقی ماند.
St-Onge می‌گوید: «در یک دوره زمانی طولانی‌تر، استرس مداوم بر سلول‌های تولیدکننده انسولین می‌تواند باعث از کار افتادن آنها و در نهایت منجر به دیابت نوع 2 شود.»
اگرچه افزایش چربی شکمی عامل اصلی مقاومت به انسولین است، اما محققان دریافتند که اثرات کاهش خواب بر مقاومت به انسولین به دلیل افزایش چربی نیست.
St-Onge می‌گوید: «این واقعیت که ما این نتایج را مستقل از هرگونه تغییر در چربی بدن، که یک عامل خطر شناخته شده برای دیابت نوع 2 است، گرفتیم، نشان دهنده تأثیر کاهش خفیف خواب بر سلول‌های تولیدکننده انسولین و متابولیسم است.
نکته پایانی این است که خواب کافی در هر شب ممکن است منجر به کنترل بهتر قند خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2، به ویژه در میان زنان یائسه شود.
مراحل بعدی
در سال‌های اخیر، مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده‌اند افرادی که خواب آنها روز به روز متفاوت است نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به دیابت هستند. St-Onge و همکارانش بررسی خواهند کرد که آیا تثبیت الگوهای خواب در میان افرادی که برنامه خواب متغیر دارند، کنترل قند خون را بهبود می بخشد یا خیر. مطالعات اضافی به بررسی این موضوع می پردازد که آیا بازگرداندن خواب برای افرادی که به طور معمول به اندازه کافی خواب دریافت نمی کنند ممکن است متابولیسم گلوکز را بهبود بخشد.
منبع:
- Faris M. Zuraikat, Blandine Laferrère, Bin Cheng, Samantha E. Scaccia, Zuoqiao Cui, Brooke Aggarwal, Sanja Jelic, Marie-Pierre St-Onge. Chronic Insufficient Sleep in Women Impairs Insulin Sensitivity Independent of Adiposity Changes: Results of a Randomized Trial. Diabetes Care, 2023; DOI: 10.2337/dc23-1156
