افراد دارای اضافه وزن متابولیسم ویتامین D متفاوتی دارند.

مقدمه:

ویتامین D یک درشت مغذی ضروری است که در چندین فرآیند بیولوژیکی نقش دارد. تولید ویتامین D به صورت درون زا به عنوان ویتامین D3((cholecalciferol  یا از رژیم غذایی یا مکمل ها به عنوان ویتامین  D2(ergocalciferol) یا ویتامین D3 به دست می آید. نقش ویتامین D در پیشگیری از استئومالاسی و راشیتیسم قبلاً مشخص شده است. علاوه بر این، تحقیقات اخیر نشان می دهد که سطح 25 هیدروکسی ویتامین D (25-OHD) نیز ممکن است در پیشرفت و بروز بیماری های قلبی عروقی و سرطان موثر باشد. با این حال، متاآنالیز کارآزمایی‌های بالینی انجام ‌شده، مانند کارآزمایی ویتامین D و امگا 3 در مقیاس بزرگ ، بر روی مکمل‌های ویتامین D هیچ اثر مفیدی بر بیماری‌های قلبی عروقی و سرطان گزارش نکرده است.

آنالیزهای ثانویه از پیش تعیین شده در VITAL گزارش کردند که مصرف مکمل ویتامین D منجر به کاهش 22 درصدی در بروز بیماری خودایمنی، کاهش 42 درصدی در مرگ و میر ناشی از سرطان و کاهش 24 درصدی در بروز سرطان برای شرکت کنندگان با وزن طبیعی بدن می شود. با این حال، نتایج مشابهی برای شرکت کنندگان مبتلا به چاقی مشاهده نشد. علاوه بر این، متاآنالیزهای مکمل ویتامین D و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 نیز ارتباط مشابهی با شاخص توده بدنی(BMI)  گزارش کردند.

مشاهده شده است که اضافه وزن و چاقی با سطوح پایین 25-OHD خون همراه با کمبود و نقص بیشتر ویتامین D مرتبط است. یک مطالعه قبلی گزارش داد که چاقی می تواند منجر به کاهش سطح سرمی 25-OHD شود. علاوه بر این، پیشنهاد شده است که پاسخ کم به مکمل ویتامین D در چاقی ممکن است به دلیل جذب ویتامین D در بافت چربی باشد. مطالعات قبلی همچنین نشان داده اند که چاقی ممکن است بتواند تبدیل آنزیم کبدی 25-هیدروکسیلاسیون ویتامین D را به 25-OHD سرکوب کند و در نتیجه فعالیت زیستی آن را کاهش دهد. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا کاهش پاسخ سطوح 25-OHD با مکمل، برای افراد دارای اضافه وزن نیز بر سایر بیومارکرهای مکمل ویتامین D تأثیر می گذارد یا خیر.

در مورد مطالعه:

این مطالعه شامل مردان بالای 50 سال و زنان بالای 55 سال بود. شرکت‌کنندگان همچنین باید در ابتدا فاقد بیماری قلبی عروقی و سرطان بودند. به شرکت کنندگان یک قرص مطالعه فعال یا دارونما داده شد و به مدت 2 سال پیگیری شدند. اطلاعات مربوط به قومیت، درآمد، سن و سطح تحصیلات آنها نیز جمع آوری شد. اطلاعات مربوط به وزن و قد از شرکت کنندگان جمع آوری شد. تعیین کمیت کل 25-OHD3 و 25-OHD با استفاده از کروماتوگرافی مایع-طیف‌سنجی جرمی پشت سر هم انجام شد. اندازه گیری سطوح ویتامین D آزاد با استفاده از VDBD پلی کلونال و ایمونواسی مرتبط با آنزیم انجام شد، در حالی که سطوح هورمون پاراتیروئید و آلبومین  با استفاده از روش مبتنی بر نورتابی شیمیایی انجام شد. میزان سطح کلسیم سرم با استفاده از طیف سنجی انجام شد.

یافته های مطالعه:

میانگین سطح سرمی 25-OHD قبل از استفاده از قرص های مورد مطالعه 30.6 (9.5) نانوگرم در میلی لیتر گزارش شد. سطح کل 25-OHD برای شرکت کنندگان با BMI بالاتر کمتر بود. علاوه بر این، سطوح پایین تر پروتئین متصل شونده به ویتامین D (VDBP)، کلسیم، آلبومین، 25-OHD3 ، BioD و FVD در افرادی با BMI بالاتر در ابتدا مشاهده شد. افزایش متوسط سطح سرمی 25-OHD به میزان 11.9 (8.6) نانوگرم در میلی لیتر در میان شرکت کنندگانی که مکمل ویتامین D را در 2 سال دریافت کرده بودند، مشاهده شد.

بنابراین، مطالعه حاضر نشان می دهد که مکمل ویتامین D می تواند سطح کل 25-OHD را افزایش دهد. با این حال، BMI می تواند نتیجه مکمل را تغییر دهد به این دلیل که افراد با BMI بالاتر واکنش کمتری نشان می دهند. بنابراین، دوز موثر برای پیشگیری از سرطان، دیابت و سایر شرایط سلامتی باید در میان افراد چاق بیشتر باشد و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.

منبع:

Tobias, D.K. et al. (2023). Association of Body Weight With Response to

Vitamin D Supplementation and Metabolism. JAMA Network Open. doi:

10.1001/jamanetworkopen.2022.50681. https://jamanetwork.com/journa

ls/jamanetworkopen/fullarticle/2800490